آشنائی با سازمان عفو بین الملل
پِتِربِنِنسُن Peter Benenson وکیل انگلیسی مثل همیشه یکی از روزنامه‌‌های صبح لندن را ورق می‌زند. صفحه‌ای که اخبار جهان در آن نوشته می‌شود را همیشه با‌دقت‌تر می‌خواند و برای همین خوانده‌هایش را فراموش نمی‌کند. امروز بازهم خبر ناخوشایندی نوشته شده است. خبر از کشور پرتغال است که حکومت آن را دیکتاتور آنتونیو دُ الیویرا سالازار António de Oliveira Salazar در دست دارد. در خبر نوشته شده است در شهر لیسبون دو جوان دانشجو در رستورانی نوشیدنی خود را به سلامتی آزادی نوشیدند و توسط پلیس دستگیر شدند و به هفت سال زندان محکوم گردیدند". این اولین بار نیست و حتما آخرین بار هم نخواهد بود که خبر دستگیری کسانی را می‌خواند که در گوشه و کنار دنیا فقط به جرم این‌که هم عقیده با حاکمان وقت نیستند و یا مخالفت خود را با دولتی و حکومتی ابراز کرده‌اند به زندان و یا اعدام محکوم می‌شوند. همان روز تصمیم می‌گیرد مقاله‌ای برای یکی از روزنامه‌های انگلیسی(اُبزرورThe Observer) بنویسد تا دیگر خوانندگان روزنامه‌نیز به این گونه خبرها توجه بیشتری داشته‌باشند. روزنامه‌یاُبزرور 21 ماه مای1961مقاله‌ی پِتِربِنِنسُن راتحت عنوان"زندانی‌های فراموش شده" به چاپ رساند. بِنِنسُن خطاب به خواننده‌های مقاله‌اش نوشته بود " شما می‌توانید روزنامه‌را هر روزی که دوست دارید ورق بزنید‌، در آن خبری خواهید خواند در باره کسی که در گوشه‌ای از دنیا محکوم به زندان شده است و یا مورد شکنجه قرار گرفته و یا اعدام گردیده است فقط به جرم این‌که عقیده و یا اعتقادات مذهبیش خوشایند حکومت کشورش نیست". او طی این مقاله از مردم خواسته بود تا با فرستادن نامه و یا هر وسیله‌ای که می‌توانند آزادی زندانیان سیاسی را از این حکومت‌ها بخواهند.
این اقدام آغازی بود برای بوجود آمدن سازمان عفو بین‌الملل که از سال 1961 به طور رسمی فعالیت می‌کند. از دیگر بنیانگذاران این سازمان می‌توان از شون مک‌براید Seán MacBride سیاستمدار ایرلندی نام برد. مک‌براید از کسانی است که به دلیل فعالیت‌هایش در راه "حقوق بشر" در سال 1974 جایزه صلح نوبل را دریافت کرد.
سازمان عفو بین‌الملل ‌، سازمانی است که هدف خود را دفاع از "حقوق بشر" قرار داده است و برای رسیدن به این هدف‌، طبق بیانیه‌ی جهانی حقوق بشر و استانداردهای بین‌المللی عمل می‌کند. دفتر اصلی این سازمان در لندن است و بیشتر از 000 200 2 عضو از 150 کشور دارد. هسته‌ی اصلی این سازمان از اعضا و حمایت کنندگانش تشکیل می‌شود که علاوه بر وقت و انرژی خود‌، مخارج مادی فعالیت‌های سازمان را نیز به عهده می‌گیرند. اعضای سازمان عفو بین‌الملل که فعالیت‌هایشان افتخاری می‌باشد، بر این عقیده هستند که حقوق بشر حقی برای همه است و فعالیت‌های آن‌ها می‌تواند مبارزه با بی‌عدالتی را همه‌گیر نماید و همچنین شاهدی بر اجرای حقوق بشر گردد. از توصیه‌های عملی و یا خواسته‌هایی که این سازمان برای رسیدن به آن قدم برمی‌دارد، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- خواستار آزادی زندانیان سیاسی ، مذهبی و نژادی در هر شرایط اجتماعی و اقتصادی که هستند
- خواستار محاکمه قانونی و منصفانه زندانیان سیاسی با حضور ناظران بین‌المللی
- خواستار از بین رفتن مجازات اعدام و شکنجه‌های روحی و جسمی
- خواستار ممنوعیت حمل اسلحه‌، بخصوص در مناطقی که درگیر‌ی‌های مسلحانه‌ی آن نقض حقوق بشر را در پی دارد
- خواستار محاکمه کسانی که حقوق بشر را نقض می‌کنند
- حمایت از پناهندگان و جلوگیری از بازگرداندن آن‌ها به کشورهایی که حقوق بشر را رعایت نمی‌کنند
- حمایت از حقوق اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی در راه مبارزه با فقر
- حمایت از حقوق زنان و دختران
- مبارزه با تبعیض نژادی ، قومی و مذهبی

آرم سازمان عفو بین‌الملل شمع روشنی است که پیرامونش را سیم‌های خاردار فراگرفته است. این آرم را دیانا ردهاوس Diana Redhouse هنرمند انگلیسی با الهام از ضرب‌المثلی طراحی کرده‌است که می‌گوید‌:
شمعی بیافروز
بجای آن‌که از تاریکی
پیرامون خود بنالی‌.
دبیر کل[کنونی] سازمان عفو بین‌الملل خانم ایرنه خان Irene Khan است. این سازمان با گروه‌های فعال غیر دولتی که با آن‌ها اهداف مشترکی دارند همکاری می‌کند. همچنین در کنار محافظان بین‌المللی حقوق بشر، در مقابل فعالیت‌های نظامی‌و امنیتی و پلیسی دولت‌ها‌، قدم‌های موثری برداشته است. این سازمان حامی فعالیت‌های آموزشی و پرورشی است که به شناخت بیشتر حقوق بشر کمک می‌کند.
پِتِربِنِنسُن بنیانگذار سازمان عفو بین‌الملل در 25 فوریه 2005 در سن 83 سالگی در گذشت. آنچه او با روحیه‌ی یک وکیل مبارز از خود برای ما به ارث گذاشت عملی فراموش نشدنی است که به موجب آن جان هزاران انسان آزاده اندیش از مرگ رهایی یافته است.
سازمان عفو بین‌الملل در آلمان

سه ماه بعد از بوجود آمدن این سازمان در انگلستان‌، گرد روگه Gerd Ruge( ژورنالیست‌) ، کارولا اشترن Carola Stern (نویسنده) و فلیکس رکس‌هاوزن Felix Rexhausen( ژورنالیست‌) دفتر این سازمان را در شهر کلن بنیانگذاری کردند. سازمان عفو بین الملل در آلمان از دهه هفتاد به بعد اجازه یافت تا دارای آرم مخصوص به خود باشد. در حال حاضر این سازمان در برلین و بن نیز دفترهایی دارد‌و بیش از 90000 عضو و حامی در آن‌ها فعالیت می‌کنند. علاوه بر این دفترها‌، گروه‌های مستقل بسیاری در گوشه و کنار آلمان برای مبارزه با بی‌عدالتی‌های موجود در دنیا فعالیت دارند. چگونگی عمل کرد این اعضا و حامیان به این صورت است که وقتی سازمان عفو بین‌الملل خبری دریافت می‌کند که از نقض حقوق بشر در کشوری حکایت می‌کند، پس از تحقیقات سریع ولی همه جانبه‌ای در باره‌ی آن و اطمینان کامل از درستی خبر اقدام به صدور اعلامیه یا فراخوان می‌کند. در فراخوان از اعضا و طرفداران حقوق بشر می‌خواهد تا بوسیله‌ی نامه‌، فکس‌و ایمیل اعتراض خود را به عمل‌کرد دولت‌آن کشور ابراز دارند. بدین ترتیب در زمان کوتاهی هزاران نامه‌ی معترضانه به دست مقامات دولت آن کشور خواهد رسید. همچنین در بعضی موارد برای متوجه کردن عموم مردم اقدام به راهپیمایی‌می‌کنند. سازمان عفو بین‌الملل در طی سال‌های فعالیت خود در گوشه و کنار دنیا به موفقیت‌های چشم‌گیری دست یافته است که موجب آزادی از زندان و یا لغو حکم اعدام بوده است.
در زیر به جمله‌هایی از اعلامیه‌ها و یا فراخوان‌های سازمان که در چند سال اخیر در منبع‌های خبری فارسی زبان منتشر شده است اشاره می‌کنیم تا بیشتر با خط مشی سازمان عفو بین‌الملل آشنایی بوجود آید.
* خانم خان اعلام کرد: " اعتبار سیاسی و اخلاقی حکومت‌ها به طور فزاینده‌ای بر اساس موضع آنان در مورد حقوق بشر در داخل و خارج کشورهایشان مورد قضاوت قرار می‌گیرد. بیش از هر موقع‌، جهان نیاز دارد که کشورهای دارای قدرت و نفوذ بین‌المللی – اعضای دایمی شورای امنیت سازمان ملل و آن‌هایی که به دنبال چنین موقعیتی هستند – با مسئولیت و احترام به حقوق بشر رفتار کنند. حکومت‌ها باید از بازی با حقوق بشر دست بکشند."
* وقتی حكومت بریتانیا در مورد بازداشت خودسرانه و بدرفتاری در گوانتانامو خاموشی می‌گزیند، وقتی ایالات متحده ممنوعیت مطلق شكنجه را نادیده می‌گیرد، وقتی حكومت‌های اروپایی در مورد كارنامه خود در بازگردانی، نژادپرستی یا پناهندگی خاموش می‌مانند، آنان اعتبار اخلاقی خود را برای دفاع از حقوق بشر در سایر نقاط جهان زیر سئوال می‌برند.
* سازمان عفو بین‌الملل با صدور بیانیه‌ای "سرکوبِ ادامه دار" مدافعان حقوق بشر و فعالان جامعه مدنی در ایران را محکوم کرد و نسبت به ادامه برخورد با روزنامه‌نگاران‌، فعالین حقوق زنان‌، اتحادیه‌های کارگری و اقلیت‌های قومی ابراز نگرانی کرده است.
* دبیر کل سازمان عفو بین‌الملل گفت‌: مسئولان ایرانی بجای دستگیری تظاهرکنندگان صلح‌آمیز‌، باید در خواست زنان ایرانی برای برابری در برابر قانون را جدی بگیرند و به رسیدگی موارد موجب تبعیض در نظام قضایی ایران بپردازند.
* مقامات ایران باید این زندانیان ( اشاره است به‌؛ منصور اسانلو ( از مدیران سندیکای شرکت واحد تهران) ، رامین جهانبگلو ( استاد دانشگاه‌) ، علی‌اکبر موسوی خوئینی ( نماینده سابق مجلس‌) و سایر زندانیان عقیدتی را بدون تاخیر آزاد کنند و یا دست کم اجازه دهند آنان سریعا در یک دادگاه عادلانه که ناظران بین‌المللی بتوانند در آن حضور یابند‌، به هر اتهامی که علیه آنان وارد می‌شود پاسخ دهند.
لازم به یادآوریست که کشور ایران امضا کننده هر دو پیمان بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی و پیمان بین‌المللی حقوق اقتصادی‌، اجتماعی و فرهنگی است که حقوق آزادی بیان و اجتماع و تشکیل اتحادیه کارگری را تضمین کرده است.
شما هم می توانید یکی از اعضای سازمان عفو بین‌الملل باشید تا در تاریکی که از ما زیاد هم دور نیست شمعی روشن کنید.
http://tribunaz.blogfa.com/post-145.aspx