قربانیان انفجار مین در ایران: «روزی دو تا سه نفر»
امیر زمانی فر
چهارم آوریل روز جهانی «شناخت مین و همیاری برای از بین بردن آن» نامگذاری شده است. گفته می شود که در ۵۰ کشور جهان بین ۷۰ تا ۱۱۰ میلیون مین وجود دارد.
شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل نیز می گوید که در ایران همه روزه دو تا سه نفر بر اثر انفجار مین جان خود را از دست می دهند؛ مین هایی که میراث هشت سال جنگ ویرانگر میان ایران و عراق هستند.
شیرین عبادی برای آگاهی رسانی به افرادی که در مناطق مین گذاری شده زندگی می کنند، سازمانی به نام «کانون مشارکت در پاکسازی مین» در ایران بنیاد نهاده است؛ بنیادی غیردولتی که به مصدومان مین و کسانی که به گونه ای در اثر انفجار مین عضوی از اعضای بدن خود را از دست داده اند یاری می رساند.
مقام های ایرانی، شمار مین های کاشته شده در مناطق مرزی ایران را نزدیک به شانزده میلیون می دانند. به گفته آنها، مین ها در بیش از چهار میلیون هکتار از مناطق مرزی ایران کار گذاشته شده اند.
شیرین عبادی در مصاحبه با رادیو فردا می گوید که ایران به لحاظ آلودگی به مین، در دنیا مقام دوم را دارد.
خانم عبادی می گوید: «ما حدود شانزده میلیون مین منفجر نشده در ایران داریم، ولی متأسفانه آمار دقیق از تلفات این مین ها دست نیست. زیرا این افراد باید تحت پوشش خدمات بهداشتی - درمانی قرار گیرند که خیلی ها تاکنون این امکان را نداشته اند. عده ای در مناطق دورافتاده هستند و دسترسی به مراکز ندارند.»
«ما حدود شانزده میلیون مین منفجر نشده در ایران داریم، ولی متأسفانه آمار دقیق از تلفات این مین ها دست نیست. زیرا این افراد باید تحت پوشش خدمات بهداشتی - درمانی قرار گیرند که خیلی ها تاکنون این امکان را نداشته اند. عده ای در مناطق دورافتاده هستند و دسترسی به مراکز ندارند.»
شیرین عبادی
خانم عبادی درباره شمار قربانیان مین های ضد نفر در ایران می گوید: «آن چیزی که می توانم بگویم آماری حدود هشت هزار نفر است. البته اطلاعات تقریبی است، نه من ونه هیچ یک از دستگاه های دولتی اطلاعات دقیق در این زمینه نداریم.»
جمهوری اسلامی ایران تاکنون از پذیرش عضویت در «پیمان اتاوا» - میثاق جهانی ممنوعیت استفاده از مین های زمینی - خودداری کرده است.
«پیمان اتاوا» هم اکنون توسط ۱۵۸ کشور جهان امضا شده است اما عملا خودداری کشورهایی چون آمریکا، چین، روسیه و هند موجب شده از امضای آن به اعتبار آن ضربه ای جدی وارد کرده است.
با این حال هر ساله در مجمع عمومی سازمات ملل متحد بیانیه ای در حمایت از مبارزه با مین های ضدنفر و «پیمان اتاوا» صادر می شود.
وزارت امور خارجه ایران در نامه ای در ماه فوریه سال ۲۰۰۷ خطاب به یک سازمان جهانی نظارت بر مین روبی نوشته بود: «مرزهای ایران گسترده هستند و می توانند گذرگاهی برای عبور و مرور قاچاقچیان و تروریست ها باشند، بنابراین نهادهای دفاعی ایران استفاده از مین های زمینی را به عنوان یک ساز و کار دفاعی پذیرفته اند.»
خانم ثریا عزیزپناه، مدیرعامل کانون مشارکت در مین روبی در تهران به رادیو فردا میگوید: «استفاده از مین، راه درستی برای مقابله با قاچاقچیان و تروریست ها نیست.»
وی می افزاید: «مرزهای شرقی کشور ما در واقع خط ترانزیت مواد مخدر است و سال ها است که ایران با این مسئله درگیر است، اما از نظر کانون مشارکت در پاکسازی مین، گذاشتن مینهای جدید یا باقی گذاشتن مین هائی که از قبل وجود داشته، در واقع، راه مقابله با قاچاقچیان نیست.»
خانم عزیزپناه معتقد است که مین بیشترین مشکل را برای ساکنین این مناطق به وجود آورده است، به ویژه کسانی که در آنجا زندگی می کنند و بعد از جنگ به خانه و محل زندگی، مراتع و زمین های کشاورزی خود برگشته اند.
وی در ادامه می افزاید: «توجیه نهادهای دفاعی به نظر ما مناسب نیست چون در واقع بالاترین صدمه را به ساکنین این مناطق می زنند.»
چندی پیش مصطفی محمد نجار، وزیر دفاع ایران از پایان عملیات پاکسازی مین در استانهای آذربایجان غربی، کرمانشاه و کردستان تا پایان سال ۸۷ و نیز استان های خوزستان و ایلام حداکثر تاسال ۸۹ خبر داده بود.
خانم عزیز پناه معتقد است که احتمال پایان یافتن این پاکسازی تا سال ۸۹ اندک است، زیرا «دستگاه های مین روبی دولت، به دلیل تحریم های اقتصادی، ناکارآمد و کهنه هستند.»
او می گوید: «جا به جائی مین ها بر اثر شرایط جوی و نا کارآمدی وسائلی که برای پاکسازی در اختیار ایران هستند، موجب می شوند تا پاکسازی به کندی پیش برود و در همین زمینه نیز تلفات انسانی داریم.»
خانم عزیزپناه امیدواراست جامعه جهانی نیز برای پاکسازی هرچه سریع تر مناطق مرزی به ایران کمک کند.
رادیو فردا
امیر زمانی فر
چهارم آوریل روز جهانی «شناخت مین و همیاری برای از بین بردن آن» نامگذاری شده است. گفته می شود که در ۵۰ کشور جهان بین ۷۰ تا ۱۱۰ میلیون مین وجود دارد.
شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل نیز می گوید که در ایران همه روزه دو تا سه نفر بر اثر انفجار مین جان خود را از دست می دهند؛ مین هایی که میراث هشت سال جنگ ویرانگر میان ایران و عراق هستند.
شیرین عبادی برای آگاهی رسانی به افرادی که در مناطق مین گذاری شده زندگی می کنند، سازمانی به نام «کانون مشارکت در پاکسازی مین» در ایران بنیاد نهاده است؛ بنیادی غیردولتی که به مصدومان مین و کسانی که به گونه ای در اثر انفجار مین عضوی از اعضای بدن خود را از دست داده اند یاری می رساند.
مقام های ایرانی، شمار مین های کاشته شده در مناطق مرزی ایران را نزدیک به شانزده میلیون می دانند. به گفته آنها، مین ها در بیش از چهار میلیون هکتار از مناطق مرزی ایران کار گذاشته شده اند.
شیرین عبادی در مصاحبه با رادیو فردا می گوید که ایران به لحاظ آلودگی به مین، در دنیا مقام دوم را دارد.
خانم عبادی می گوید: «ما حدود شانزده میلیون مین منفجر نشده در ایران داریم، ولی متأسفانه آمار دقیق از تلفات این مین ها دست نیست. زیرا این افراد باید تحت پوشش خدمات بهداشتی - درمانی قرار گیرند که خیلی ها تاکنون این امکان را نداشته اند. عده ای در مناطق دورافتاده هستند و دسترسی به مراکز ندارند.»
«ما حدود شانزده میلیون مین منفجر نشده در ایران داریم، ولی متأسفانه آمار دقیق از تلفات این مین ها دست نیست. زیرا این افراد باید تحت پوشش خدمات بهداشتی - درمانی قرار گیرند که خیلی ها تاکنون این امکان را نداشته اند. عده ای در مناطق دورافتاده هستند و دسترسی به مراکز ندارند.»
شیرین عبادی
خانم عبادی درباره شمار قربانیان مین های ضد نفر در ایران می گوید: «آن چیزی که می توانم بگویم آماری حدود هشت هزار نفر است. البته اطلاعات تقریبی است، نه من ونه هیچ یک از دستگاه های دولتی اطلاعات دقیق در این زمینه نداریم.»
جمهوری اسلامی ایران تاکنون از پذیرش عضویت در «پیمان اتاوا» - میثاق جهانی ممنوعیت استفاده از مین های زمینی - خودداری کرده است.
«پیمان اتاوا» هم اکنون توسط ۱۵۸ کشور جهان امضا شده است اما عملا خودداری کشورهایی چون آمریکا، چین، روسیه و هند موجب شده از امضای آن به اعتبار آن ضربه ای جدی وارد کرده است.
با این حال هر ساله در مجمع عمومی سازمات ملل متحد بیانیه ای در حمایت از مبارزه با مین های ضدنفر و «پیمان اتاوا» صادر می شود.
وزارت امور خارجه ایران در نامه ای در ماه فوریه سال ۲۰۰۷ خطاب به یک سازمان جهانی نظارت بر مین روبی نوشته بود: «مرزهای ایران گسترده هستند و می توانند گذرگاهی برای عبور و مرور قاچاقچیان و تروریست ها باشند، بنابراین نهادهای دفاعی ایران استفاده از مین های زمینی را به عنوان یک ساز و کار دفاعی پذیرفته اند.»
خانم ثریا عزیزپناه، مدیرعامل کانون مشارکت در مین روبی در تهران به رادیو فردا میگوید: «استفاده از مین، راه درستی برای مقابله با قاچاقچیان و تروریست ها نیست.»
وی می افزاید: «مرزهای شرقی کشور ما در واقع خط ترانزیت مواد مخدر است و سال ها است که ایران با این مسئله درگیر است، اما از نظر کانون مشارکت در پاکسازی مین، گذاشتن مینهای جدید یا باقی گذاشتن مین هائی که از قبل وجود داشته، در واقع، راه مقابله با قاچاقچیان نیست.»
خانم عزیزپناه معتقد است که مین بیشترین مشکل را برای ساکنین این مناطق به وجود آورده است، به ویژه کسانی که در آنجا زندگی می کنند و بعد از جنگ به خانه و محل زندگی، مراتع و زمین های کشاورزی خود برگشته اند.
وی در ادامه می افزاید: «توجیه نهادهای دفاعی به نظر ما مناسب نیست چون در واقع بالاترین صدمه را به ساکنین این مناطق می زنند.»
چندی پیش مصطفی محمد نجار، وزیر دفاع ایران از پایان عملیات پاکسازی مین در استانهای آذربایجان غربی، کرمانشاه و کردستان تا پایان سال ۸۷ و نیز استان های خوزستان و ایلام حداکثر تاسال ۸۹ خبر داده بود.
خانم عزیز پناه معتقد است که احتمال پایان یافتن این پاکسازی تا سال ۸۹ اندک است، زیرا «دستگاه های مین روبی دولت، به دلیل تحریم های اقتصادی، ناکارآمد و کهنه هستند.»
او می گوید: «جا به جائی مین ها بر اثر شرایط جوی و نا کارآمدی وسائلی که برای پاکسازی در اختیار ایران هستند، موجب می شوند تا پاکسازی به کندی پیش برود و در همین زمینه نیز تلفات انسانی داریم.»
خانم عزیزپناه امیدواراست جامعه جهانی نیز برای پاکسازی هرچه سریع تر مناطق مرزی به ایران کمک کند.
رادیو فردا
Related links:
Inga kommentarer:
Skicka en kommentar